Het Zuidereiland (deel 1)
Door: Stèf en Miek
Blijf op de hoogte en volg Stefanie
15 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Na 2,5 uur geslapen te hebben ging de wekker, om op tijd de Interislander (ferry) te halen die ons van het Noordereiland (Wellington) naar het Zuidereiland (Picton) zou brengen. We hadden deze om 3.30 geboekt zodat we genoeg tijd hadden om naar Abel Tasman N.P. te komen, om daar te gaan zee-kajakken. We stonden om 2.00 bij de boot, aangezien de laatste check-in om 2.30 plaats zou vinden. Uiteindelijk tot 3.00 moeten wachten voor we aan boord mochten… Om 3.20 voer de ferry dan eindelijk de haven uit! We hoopten nog wat te slapen aan boord, maar de bemanning had blijkbaar de airco verward met de kachel…het was echt freezing! (buiten was het zo’n 10 graden gokken we..) Annemieke heeft uiteindelijk nog wel aardig wat tijd slapend doorgebracht, maar Stèfanie kon door de kou geen oog dicht doen! Eén voordeel: ze hadden wel WiFi aan boord, iets wat we dagen niet gehad hadden… ;-) Om 6.30 voeren we de haven van Picton binnen, onder het genot van zonsopkomst :-) en net voor 7.00 reden we van boord! Rond 9.30 kwamen we aan in Motueka, waar we vannacht slapen. Inchecken ging nog niet lukken, eerder dan 12.00 konden we niet terecht. En de hosts van het hostel zijn van de tijd zijn we achter gekomen, 12.00 is 12.00 en echt geen minuut eerder! Ondertussen maar even boodschappen gedaan en onze ‘kano-outfit’ (lange broek, trui) omgewisseld voor een korte broek en shirtje, aangezien de zon inmiddels heerlijk scheen en de temperatuur best aangenaam geworden was.
Na een vroege lunch voor ons doen, zijn we vertrokken naar Kaiteriteri (Abel Tasman N.P.). Hier hebben we een kajaktour gedaan: ‘split apple rock kayak tour’. Na een safety briefing over het zwemvest, de kano, omslaan op zee, enz. vertrokken we naar de Split Apple Rock (een rots in de vorm van een appel die in tweeën gespleten is). We peddelden langs rotsen en mooie stranden. Bijna aan het einde van de tocht sloeg de zeeziekte van Annemieke weer eens toe, en deze keer was het wel menens :-( De guide gaf de optie om met de boot terug te gaan (die kwam toch langs van een dagtocht), dus dit heeft ze met beide handen aangegrepen. Stèfanie heeft met de andere kajakkers nog een stukje gewandeld over het strand, naar een grot en is daarna terug komen peddelen naar het strand waar Annemieke ondertussen lag bij te komen ;-) Ondanks alles was het toch weer een mooie tocht met mooi weer!
Vanavond wederom de McDonalds met een bezoekje vereerd vanwege de gratis WiFi ;-) En dus weer een nieuwe blog gepost van het Noordereiland. Daarna een snelle hap en op tijd ons bed in, de gemiste uurtjes slaap inhalen!
Vrijdag 10 februari 2017
We werden vanmorgen enigszins uitgerust wakker. We hebben heerlijk geslapen en de moeheid van gister is wel verdwenen, maar we zijn en blijven toch nog moe van het reizen. Desalniettemin hebben we weer ontzettend veel zin in vandaag: een lange autorit naar Kaikoura van 5,5 uur, om daar aan het einde van de middag walvissen te gaan spotten! :-) We moeten een stuk omrijden (anders zouden we er 4 uur over doen), omdat de state highway 1 ten noorden van Kaikoura nog afgesloten is n.a.v. de aardbeving in november 2016. De wegen gaan grotendeels door de bergen, dus het bochtenwerk hebben we vandaag weer geoefend! De laatste 70 km zijn erg vermoeiend, deze gaan over een weg die ook nog steeds veel hinder ondervind van de aardbeving. Hele stukken weg zijn weggeslagen (en daar rijden we dan over een aangelegd grindpad), heuvels staan er nog maar half en bomen liggen dwars in de berm… Regelmatig komen we wegwerkzaamheden tegen om de bermen te verstevigen en om de kilometer is er wel een stuk asfalt vervangen door nieuw (vanwege scheuren), maar het bestaat meer uit grind dan asfalt! Uiteindelijk komen we een uur later dan verwacht aan en hebben we er dus 6,5 uur over gedaan…
We hebben snel wat noodles gegeten voordat we ons om 16.55 moesten melden bij WhaleWatch Kaikoura. Daar aangekomen zien we al snel het planbord: ‘tour departure time 4.55 p.m.: cancelled’. Neeeee, niet weer iets wat niet door kan gaan…!! Gister kregen we namelijk ook nog te horen dat de TransAlpineExpress (trein) van Greymouth naar Christchurch niet doorgaat vanwege grote schade door bosbranden.
We staan nu op een priotity-waitinglist voor morgen 6.15 a.m., samen met 30 anderen. Misschien dat we dan alsnog mee kunnen als er mensen niet op komen dagen of hun toer nog afzeggen… Juist ja, we zullen zien… Terug in het hostel hebben we nog maar even 2 uurtjes genoten van de zon die was gaan schijnen. Daarna weer snel ons bed in, morgen tenslotte weer vroeg op!
Zaterdag 11 februari 2017
5.15 de wekker…pfff…zat niet helemaal in de planning! Met een klein beetje hoop gingen we op weg naar de WhaleWatch Office, maar we hielden er al lang en breed rekening mee dat het niet door zou gaan. Toen we binnenstapte hadden we nog een heel klein sprankje hoop: de boot zou uitvaren, het slechte nieuws kwam daar gelijk achteraan: iedereen had ingecheckt en niemand had afgezegd. Nee, natuurlijk niet! Wie gaat er nu z’n whale watch tour afzeggen… Dat betekende voor ons dus geen walvissen spotten… :-( Wederom in de rij gaan staan, nu om onze refund te vragen en om 6.30 stonden we weer buiten. Het enige voordeel was dat we konden genieten van een prachtige zonsopgang!
We hadden een lange reisdag voor de boeg van bijna 7 uur, dus we besloten om gelijk maar op pad te gaan zodat we het lekker rustig aan konden doen. Via de kust zijn we naar Christchurch gereden, om daar het binnenland in te gaan op weg naar Lake Tekapo. De weg tussen Kaikoura en Christchurch was nog flink beschadigd door de aardbeving, soms stonden er zeecontainers langs de weg om de rotsblokken tegen te houden. Ook zaten er her en der nog flinke scheuren in het asfalt.
Lake Tekapo: WOW! :-D Wat een super mooi meer is dat! De kleuren zijn echt fel blauw en groen en dan die mooie bergen op de achtergrond met hier en daar een spoortje sneeuw… De foto’s zijn mooi, maar nooit zo mooi als in het echt! Na een lunch aan het meer (wat wil je nog meer ;-)), zijn we verder gereden naar Mt. John (Observatory). Via een privéweg (waar we uiteraard weer voor moesten betalen bij een niet Engels sprekende Aziaat… ;-)) zijn we steil omhoog gereden. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht over Lake Tekapo en omgeving. Na wat leuke foto’s gemaakt te hebben, ten midden van allemaal Chinezen en Japanners (ze zijn echt óveral!), hebben we onze weg vervolgd. Via Lake Pukaki (ook al zo’n prachtig meer, met uitzicht op besneeuwde bergtoppen) zijn we naar het eindpunt van vandaag gereden: Mt. Cook. Dit is de hoogste berg van Nieuw Zeeland en op de top ligt nog veel sneeuw. Een prachtig gezicht als je aan komt rijden! Uiteindelijk waren we om 17.00 in het YHA Aoraki Mt Cook en hebben we er dus 10,5 uur over gedaan… Een vermoeiende dag!
We hadden nog de illusie dat er in Mt Cook Village een supermarkt is, maar aangezien dit wederom in de middle of nowhere ligt ging dit natuurlijk niet op. Aangezien we voor 2 dagen avondeten moeten hebben, moeten we toch iets… In het hotel 5 minuten verderop hebben we een zeer beperkt boodschappen assortiment. We hadden nog wat pasta, dus met pastasaus en een blikje cornedbeef naar de kassa. Resultaat: $ 12 armer… Wat een prijzen… Voor vanavond besloten we maar om uit eten te gaan (pizza) en de pasta voor morgen te bewaren.
Bij terugkomst bleek dat we met 2 ‘golden oldies’ op de kamer slapen, weer eens wat anders en tot nu toe gezellig! :-)
Zondag 12 februari 2017
Vandaag hadden we, behalve een 3 uur durende wandeling, verder niets op het programma staan. Dat betekende dus eerst maar eens een beetje uitslapen, heerlijk! Na een laat ontbijt, zijn we rond 11.30 naar het startpunt (Whitehorse Hill Campground) gereden om vervolgens te gaan beginnen aan de Hooker Valley Track (3 uur return, 10 km). Het weer was al niet al te best toen we begonnen; windkracht 6, regen en erg bewolkt. Maar goed…vol goede moed van start en dan wel zien wat er gaat komen. Via een goed aangelegd (grind)pad, wat uitzichtpunten (Alpine Memorial, Freda’s Rock, Mueller Glacier, Hooker River, East Hooker, Mt. Cook) en 3 grote hangbruggen kwamen we bij het eindpunt: Glacier Lake. Van hieruit had je uitzicht op Aoraki/Mt. Cook, Hooker Glacier en the Southern Alps. Normaal is het Glacier Lake prachtig blauw gekleurd, maar omdat de weergoden ons vandaag niet gunstig gezind waren kleurde het meer grijs…. Jammer, maar ondanks dat toch een mooi uitzicht. Waren de windvlagen op de heenweg al behoorlijk, op de terugweg was het nog erger! En dan de regen daarbij die zo hard in je gezicht slaat… Al snel waren we van top tot teen doorweekt en toen moesten we nog 1,5 uur lopen!
Terug in het hostel snel droge kleren aangetrokken en met een warme kop thee en een fleecedeken op de bank gehangen. Aan het einde van de middag hebben we nog heerlijk een tijdje in de sauna gezeten. Ja, jullie lezen het goed: een SAUNA in het hostel. Wat een luxe is dat!
Daarna de rest van de pizza van gisteravond opgewarmd; het was zoveel dat we het toen niet opkregen… Als laatste de foto’s van de afgelopen dagen weer veilig gesteld. Ondertussen is het nog steeds niet droog, de wind is wel iets gaan liggen: prima weer om lekker te gaan slapen…
Maandag 13 februari 2017
Het heeft de hele nacht gehoost van de regen en het uitzicht op de mountains is vanmorgen dan ook ver te zoeken. We zijn vooral niet te vroeg ons bed uitgegaan, maar ja…10 o’clock is check-out time! Via het binnenland zijn we naar de oostkust, naar Oamaru, gereden. Onderweg klaarde het weer aardig op; het werd droog en de zon begon te schijnen! Heerlijk, dit past beter in ons straatje dan regen ;-) Vanaf Oamaru hebben we de SH1 naar het zuiden weer gevolgd. We zijn gestopt bij de ‘Moeraki Boulders’. Dit zijn een soort grote ronde, grijze stenen die kriskras over 50 meter strand verspreid liggen. De grootste steen heeft een omtrek van 4 meter! De stenen hebben een vulkanische oorsprong en zijn zo’n 60 miljoen jaar geleden gevormd door chemische processen in de zeebodem.
Na de lunch zijn we doorgereden naar Dunedin, onze slaapplaats voor de komende 2 nachten. Net voor het bereiken van de stad ging het mega hard regenen en flink onweren, waarbij het uiteindelijk ook nog eens enorm ging hagelen… Leuk, ZOMERvakantie… :-|
Nadat we onze spullen in ons hutje (9m2) hadden gezet, zijn we naar het visitorcentre gereden. Hier hebben we nog 2 tours geboekt en weer even wat brochures gehaald om een plan voor morgen te maken. Vandaag ging niks meer worden; de regen is de rest van de dag niet meer opgehouden namelijk… Daarna de Countdown (supermarkt) maar weer voorzien van wat inkomsten. We moesten ‘grote boodschappen’ doen vandaag, de afgelopen 2 dagen is onze voorraad aanzienlijk geslonken en meer dan een paar boterhammen en 3 plakjes ham hadden we dan ook niet meer… :-P
’s Avonds hebben we een heerlijke pan chili-con-carne gemaakt en een plan gemaakt voor morgen! Fingers crossed dat het weer op gaat knappen!
Dinsdag 14 februari 2017
Vanmorgen zijn we als eerste iets ten noorden van het centrum van Dunedin gereden. Met een stijging van 38% in het bovenste stuk, is Baldwin Street de steilste straat ter wereld! Elke 2,6 meter vooruit betekent 1 meter hoogteverschil…
Daarna zijn we teruggereden naar het centrum en hebben we daar zo’n 1,5 uur rondgewandeld. We zijn langs een aantal gebouwen gewandeld, o.a. St. Paul’s Cathedral, First Church, Law Courts en Railway Station. Tenslotte nog even een kijkje in de souvenirswinkels genomen voordat we door zijn gereden naar Otago Peninsula (het schiereiland van Dunedin). We zijn via Highcliff Road het eerste deel van het eiland over gereden. Onderweg had je prachtige uitzichten over de harbour, de stad zelf en het schiereiland. Onze eerste tussenstop was Larnach Castle. Toen we aankwamen en zagen dat je $ 45 p.p. moest betalen om binnen te komen, hadden we het al snel gezien en hebben we rechtsomkeer gemaakt. Op naar Sandfly Bay om zeeleeuwen en zeehonden te spotten. Een mooi strand, maar geen dieren te bekennen… :-( Al slingerend verder door de groene heuvels gereden naar het centrum van het eiland: Portobello. ‘Het centrum’ betekent een klein supermarktje, 2 café’s en een paar hotels. Dus dat hadden we ook al snel gezien.. ;-) Volgens de mevrouw van het visitorcentre waren er bij Hoopers Inlet zeker ‘seals’ te zien, dus wij daar naar toe: poging 2! Na een stuk over de onverharde weg gereden te hebben en alleen maar kroos en wat vogels gezien te hebben, gaven we de hoop op! Op naar het uiterste noorden van het eiland, pilots beach. Hier zijn royal albatrossen, seals en ander wildlife te zien. Behalve de albatrossen hebben we verder niks gezien. De moed zonk een beetje in de schoenen, een halve dag onderweg en nog ‘niet veel’ gezien. We hadden nog 2 tours geboekt. Aan het einde van de middag hebben we een bezoek gebracht aan Penguin Place. Hier leven de Yellow Eyed Penguins; ze hebben hier een natuurlijke leefomgeving en er is een penguin-hospital, waar de zwakke en zieke dieren opgevangen worden en weer beter gemaakt worden om vervolgens weer terug de natuur in te gaan. We hebben uiteindelijk 4 pinguïns in het wild gezien en als kers op de taart nog een flink aantal zeeleeuwen! Onze dag was weer goed :-) Na een korte picknick als diner gegeten te hebben, zijn we weer teruggereden naar het noorden waar nog een toer voor de Little Blue Penguins op het programma stonden. Dit zijn de kleinste pinguïns ter wereld en zijn 25-30 cm groot. Ze komen in grote getalen aan land als het schemerig wordt. We hebben hier 1,5 uur genoten van deze leuke beestjes! Daarna zijn we, in het donker en al slingerend over de kustwegen, weer teruggereden naar ons hutje. Om 23.00 waren we ‘thuis’ en hadden we weer een dag vol mooie herinnering achter de rug! :-D
Woensdag 15 februari 2017
We werden vanmorgen wakker met een heerlijk zonnetje en een blauwe lucht! Eindelijk weer eens wat mooi weer. Na rustig aan opgestart te zijn, zijn we vertrokken; nog verder naar het zuiden. Na 3 uur kwamen we aan in Invercargill, dit is de stad die het meest zuidelijk op het Zuidereiland ligt en die het dichtste bij Australië ligt. Hier hebben we geluncht en daarna zijn we doorgereden naar Te Anau. Hier overnachten we, om vervolgens morgen verder te rijden naar Milford Sound. We hebben een hostel met prachtig uitzicht op Lake Te Anau, dus we zitten hier voor nu prima :-) Veel meer dan boodschappen doen en wasjes draaien hebben we niet gedaan vandaag. Een lekker rustig dagje om nog even bij te komen voordat de komende dagen weer drukker worden!
-
15 Februari 2017 - 10:07
Marjolein:
Weer genoten, ga vooral zo door. Nog veel plezier en ook mooi weer. Groetjes -
15 Februari 2017 - 12:12
Trudu:
Geen wonder dat je moe wordt van al dat reizen :-). Je rolt van het een in het ander zonder tijd te krijgen om het allemaal te verwerken. Maar ja als je alles wilt zien zit er niet anders op. Gelukkig kun je bij terugkomst nog uitrusten van je vakantie. Ha, ha. -
15 Februari 2017 - 20:18
Karin:
Wouwww wat een prachtige foto's weer!! Jullie hebben weer zoveel gedaan, snap wel dat je hier moe van wordt, maar de moeite waard denk ik zo -
16 Februari 2017 - 22:36
Gert En Marjan:
Wat een ondernemingen allemaal en dus zeer vermoeiend.
Maar ja als je wat wil zien, moet je er wat voor over hebben.
Nou meiden maak er nog wat van, want jullie laatste week in Nieuw Zeeland is aangebroken.
Al weer 7 weken om, toch snel gegaan.
Hopelijk hebben jullie geen of weinig last van de bos branden in Christchurch, vanwaar jullie terug komen vliegen en is het vliegveld voor jullie hopelijk te bereiken.
Groetjes Gert en Marjan -
17 Februari 2017 - 08:59
Mieke:
Mooie foto's en verhalen weer; nu is echt de laatste week aangebroken en wordt het aftellen. Hopelijk nog even wat mooi weer voor de laatste dagen! -
17 Februari 2017 - 14:46
Frances :
Zo ik heb even een inhaalslagje gemaakt met lezen. Geweldige Reis . Groetjes -
19 Februari 2017 - 05:27
Yvonne:
Gaaf hoor meiden om jullie verhalen te lezen. Veel plezier verder! -
19 Februari 2017 - 14:39
Sigrid:
Weer superleuke verhalen en mooie foto's!
Erg balen dat de walvistour niet door ging, maar jullie doen en zien zoveel andere leuke dingen!
GENIET(!!!) er nog van de laatste dagen!! Liefs xx -
19 Februari 2017 - 14:40
Sigrid Meewisse:
Weer superleuke verhalen en mooie foto's!
Erg balen dat de walvistour niet door ging, maar jullie doen en zien zoveel andere leuke dingen!
GENIET(!!!) er nog van de laatste dagen!! Liefs xx
-
19 Februari 2017 - 17:33
Trudi:
Ha Annemiek,
Wat gaat de tijd snel hè. Ongelooflijk dat jullie vakantie er de komende week alweer op zit. Geniet nog van de laatste dagen en een hele goede terugreis. -
19 Februari 2017 - 20:10
Leonie:
Mooie foto's! Zorgen jullie wel dat jullie een beetje uitrusten, als ik dit zo lees komen jullie straks doodop thuis -
20 Februari 2017 - 13:45
Ellen:
Prachtige reis meiden!! Ook al word je een beetje reis moe hou vol en geniet en heeeeeeeeeeele veilige terug reis...ik zal blij zijn je weer te zien Annemiek, geniet nog maar lekker je weekje thuis van vrienden en familie en je eigen bed xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley